Het weer was de afgelopen tijd niet om over naar huis te schrijven. Dat verklaart onze recente stilte op deze plek.
De zeilzomer waarin het maar niet wilde zomeren eindigde voor ons met visserij aktiviteiten in Enkhuizen. Daar visten we voor alle opvarenden een maaltje voor thuis bij elkaar: wat rode baars, snoekbaars en mooie bot. Genoeg voor wat recepten uit het kookboek van de zuiderzee: spakenburgse gestoofde bot, elburger gebakken baars met peterselie of kamper platvis met eiersaus.
Het was zo’n zomer voor gele broeken en kachelhout. Dat kenmerkte ook de nazomer. Zo boomden we met opgerolde hemdsmouwen eind september – samen met de andere Hoornse vissers – door de hoge witte brug naar de Vischmarkt. Van touwslaan, netten boeten en breien, hoekwant knopen, zeilmaken en andere ambachtelijke aktiviteiten kwam het daar echter nauwelijks: een druilerig buitje regende al gauw pijpenstelen en klaarde pas aan het eind van de middag weer op. In gele broeken en jurken keerden we huiswaarts.
Tussen de hoge- en lagedrukgebieden door begroetten we af en toe het Paard van Marken, tijdens een zeiltocht langs de hoge wal. Ook de middag voor de laatste storm van oktober losbarstte, zwaaiden we naar haar. Het was heerlijk om weer met d’oude dame op pad te zijn ook al was het met gereefd grootzeil, geifok en gele broek. Ons gebruikelijke voornemen om eind oktober de vuurtorens aan het IJsselmeer – De Ven, Stavoren, Workum – aan te doen tijdens de Visserijweek Workum, hebben we dit jaar laten varen. Dat levert wel extra zin voor de editie van volgend jaar op … maar eerst hopen op beter herfst weer.
