In 2018, Thuis, Wedstrijden, Zachtebed Race 2018, Zeilen

Zo’n zeilmarathon noopt tot enige reflectie. De eerste ZBR blog van dit jaar verwees naar Don Quichot, toen we als ogenschijnlijk onrealistische idealisten begonnen aan deze zeilrace zonder moderne navigatiemiddelen en -informatie. Onze race was dit jaar 201 zeemijl in 68 uur 33’, met zelfs af en toe een dutje tijdens een tijstop.

Toen we na de finish in de Waddenhaven vastknoopten aan de steiger, constateerde een collega schipper van een snelle zeeschouw die ons verschillende keren vreselijk hard voorbij was gevaren dat dat vast heel frustrerend voor ons is. We lachten het weg, en dachten aan Aesopus. Je kent vast wel zijn fabel van de haas en schildpad, die een ‘hardloop’wedstrijd doen. De haas moet altijd lachen als hij de schildpad ziet lopen, want het gaat zo langzaam. Hij stelt zich voor hoe frustrerend dat moet zijn om er zo lang over te doen, en soms zo hard voorbij gelopen te worden. De haas kan immers veel sneller rennen en denkt makkelijk te kunnen winnen. Na de start, vertrekt hij snel, en denkt na een tijdje dat hij na al die inspanning dat hij best tijd heeft voor een dutje. De schildpad loopt intussen gestaag door. Als de haas wakker wordt om een eindsprint te trekken is het te laat: de schildpad heeft de wedstrijd al gewonnen. Zo gaat de Zachtebed Race ook, we vertrekken gelijk, de snelle schepen stuiven weg en binnen een uur hebben we het nakijken. De snelle zien we soms terug als ze voor een wantij liggen te wachten, of – met enig leedvermaak – wanneer ze hoog en droog op een ‘berg’ liggen waar wij met laag water voorbij varen. Wij houden vol tot we ook het wantij bereiken, en dan gewoon door kunnen varen. Het komt niet alleen op snelheid aan, maar op volhoudings- en aanpassingsvermogen. Dat er dit jaar (weer) een botter deze zeilmarathon heeft gewonnen bevestigt dat: wie niet snel is moet slim zijn. We gaan goed voorbereid op weg met een adaptief plan. Niet gewoon een plan om uit te voeren, want hoe harder je dat probeert op het wad hoe meer grip op de wedstrijd je onderweg kan verliezen. We maken een plan niet om uit te voeren, maar om aan te passen. We beginnen met een traject waar we geen spijt van zullen krijgen, en weten op welke plekken en tijdstippen we keuzen moeten maken voor het volgende traject. Zoiets als: als we niet voor 4 uur op de Westmeep zijn, dan wordt de haven van Terschelling vannacht onhaalbaar, en kunnen we beter verder zeilen naar het parcours. We proberen te anticiperen op veranderende omstandigheden: als het front zich al in de ochtend (in plaats van aan het eind van de middag zoals voorspeld) aankondigd met een flinke regenbui, dan kunnen we de wind(stilte) die daarop volgt gebruiken om Breezanddijk in te bomen.  Voor schippers en navigators zit de wedstrijd(planning) vol met zulke onzekerheden. En dan zijn er natuurlijk nog de concullega’s buiten beeld, waarvan we niet precies weten wat ze doen en hoeveel punten zij al gehaald hebben.

We vinden het heel leuk om achteraf onze track en die van de anderen te zien, om te discussieren wie op welk moment welke afweging en keuzen heeft gemaakt. Zo was de ene schipper afgelopen zondagochtend al binnen na interpretatie van de weersvoorspelling, inschatting van stroom, golfhoogten en zeilsnelheid, en zijn schip en de conditie van de bemanning in ogenschouw nemend. Een ander, de winnaar van deze editie, deed halverwege de middag precies hetzelfde, en besloot het tegenovergestelde: nog even doorvaren voor de laatste puntjes. Beiden zijn fantastische schippers. Kijk ook eens naar onze route, en verbaas je er met ons over dat we het geultje bij de Cocksdorp (Texel) niet konden vinden, terwijl we op de linker- en de rechterbank hebben vastgezeten. Het lukte echt niet om er tussendoor te bomen. Om onze volgers mee te laten leven met de wedstrijdspanning aan boord, zijn blogs toch veel leuker dan een track&trace. Dan kunnen jullie ook mee speculeren wie waar is, hoeveel punten heeft, en wat het volgende traject zal/kan worden.

We hebben wederom enorm genoten van deze bijzondere (Wadden)ervaring en hopen ook volgend jaar met onze schildpad deel te nemen.

img_2266
img_2361
robbe
Recent Posts
Showing 3 comments
  • PieterJan
    Beantwoorden

    Goed verhaal, dank voor compliment. Kunnen jullie mijn blog verhaal ook even’n opnemen op de zbr site aub.
    Grt PieterJan

  • Beatrice
    Beantwoorden

    Zo is het…..
    Wie niet snel is of kan moet dan maar slim zijn..
    Ik heb genoten van de blog en de track later.

  • Jitske
    Beantwoorden

    heb je deze blogs TIJDENS de race ook nog zitten typen? Was je als embedded journalist wel vrijgesteld van het zware matrozenleven dan, zoals het een OBR betaamt?? hoe dat ook zij, de term ‘adaptief plan’ komt ZEKER terug in mijn vocabulaire. dank! voor het leesplezier

Leave a Comment

Start typing and press Enter to search