Het ‘tanen’ was alweer een tijd geleden, zolang geleden dat we het in de oude logboeken op zouden moeten zoeken. Aan de zeilen was het te zien, ze waren wat bleekjes. Dus in de spiksplinternieuwe werkplaats van het Centrum Varend Erfgoed Hoorn hebben we de ene week de fok en de daaropvolgende week het grootzeil getaand. Nou ja getaand, da’s eigenlijk met een soepje van cachou en een scheut lijnolie. Dat kan met de luiwagen in de zeilen worden gesmeerd. Ze krijgen dan een roodbruine kleur, die na verloop van maanden uitspoelt. En dan moet je ze opnieuw behandelen. Moderner en toch ambachtelijk werk is de bewerking van de zeilen met dekkledensmeer, een soort schoenpoets voor zwaar katoendoek. Bovendien blijft dat wel een of twee jaar zitten. Dat geeft iets meer onderhoudsrust.
De vloer van de werkplaats is nog bezemschoon als het zeil gespreid wordt en wij op onze knieen gewapend met een borstel aan het grote boenen beginnen. Het zeil past niet helemaal op de vloer, dus worden ze tussendoor opgevouwen. Ondertussen brengen we bruine dekkledensmeer aan op het nummero 1 katoendoek – goed wrijven, zonder klodders, niet te zuinig, maar ook niet te dik. Het resultaat: de zeilen weer zo bruin als ‘nieuw’, onze handen voorlopig ook bruin en onze knieen beurs. Volgende week kan het: zeilen!
[vslider name=”bruintje_beer”]
