De winter die maar geen winter werd kwam wat ons betreft echt ten einde in het weekend van 29 maart. De week ervoor hebben we de mast van een nieuwe vleugel en hemelboender voorzien. Nu was het tijd voor het aanslaan van de zeilen. Aan het gebouw van het CVEH zit een (niet zo heel authentiek ogend) hijswiel. Omdat ons zeil ongeveer een kilo per vierkante meter weegt (we hebben in totaal een kleine 100 m2) leek het een mooie gelegenheid om dat wiel eens in gebruik te nemen. Met wat gefrut kregen we een touw door het ding en konden de zeilen naar beneden worden getakeld.
Onder begeleiding van een vrolijk en toepasselijk harpmuziekje (zeker: klassieke klanken aan de steiger!) kregen fok en grootzeil weer hun plek voor het nieuwe seizoen. Alle bijzeilen gaan ook in het vooronder dat daarmee ook gelijk weer goed gevuld is.
En zondag dan eindelijk weer zeilen! Enkhuizen was het doel, want daar gaan we nog een weekje de helling op voor de “knip en scheer” beurt. Niet al te veel wind onderweg, dus nog niet echt een goed beeld van hoe de nieuwe zwaarden zeilen. En het duurde wat langer dan bedacht. Om de sluis op tijd te halen hebben we ook de motor even moeten bijzetten. Toen we dat net vóór de sluis (nadat we de zeilen gestreken hadden) ook wilden doen, sloeg de motor niet aan. Eventjes dobberde de oude dame een beetje stuurloos rond terwijl wij snel de serviceaccu opwaardeerden tot startaccu. Nieuwe accu’s zijn inmiddels besteld…
Het Zuiderzeemuseum voelt weer als vanouds. De dame ligt aan de overkant van de helling te wachten op de dingen die komen gaan.
[vslider name=”nieuwseizoen”]
