Paesensrede was mooi, maar we moeten langzamerhand een beetje afzakken naar westelijke contreien. En dan levert een voornamelijk westelijke wind een dagje overstaggen op.
Zoals wel vaker waren we weer veel te ongeduldig toen het water kwam. Met ongeveer een centimeter kielspeling waren de zeilen al gehesen en stonden we met vaarbomen te duwen om ons richting de vaargeul te krijgen. Onder goedkeurende (gaan we even vanuit) blik van andere ankeraars pakten we zo boeitje voor boeitje van het wantij. Wel nog even een kleine schuiver over het zand, maar ook hier wonnen spierballen van wind en stroom.
Bij het begin van het Wierumerwad besloten we dat toch niet te nemen (echt niet bezeild) en te kiezen voor een omweg over het Smeriggat. Vlak langs Engelsmanplaat en Het Rif, met heel veel zeehonden en in de verte de onheilspellend schuimende branding van de Noordzee. Via de Holwerderbalg kwamen we in de luwte van Ameland, waarna het Pinkegat en de Zuider Spruit grotere slagen mogelijk maakten.
Bij de haven van Ameland waren we rond acht uur vanavond, vier uur na hoog Nes. Toch konden we de plaat voor de kust nog opschuiven, al zullen we morgenochtend vroeg bij hoog water nog even moeten verhalen om aan land te kunnen voor wat boodschappen. Voor vanavond hadden we voldoende eten aan boord: heel veel kokkels die goed smaakten in de op de vuurduvel bereide pasta.
Geniet er lekker van!
Doet de oudedame nog mee met de Enkhuizer visserijdagen?
Nog bemanning nodig?