Terwijl Team EB58 Zachtebed handen rapporteert, sloven wij ons uit op het harde hellingbed. Jaarlijks, twee weken na de blootstelling aan door waddenwater gepekelde vallen, schoten, zwaardlopers en bomen vervellen de handen van de teamleden. Het is een soort fysiek ritueel dat de ware beproevers van de ruige 72 uur kenmerkt.
Dit jaar hebben wij onze handen die kans niet gegeven. Ze moesten aan de grote lier van het Zuiderzeemuseum draaien, samen met twee sterke Hollandse jongemannen. Helling op gaat langzaam maar zeker. In minder dan een uur draaien, staat de botter hoog en droog. Tijdens een regenbui hijgen we uit en komen we bij van deze work-out. Daarna begint het heuse hellingwerk.
Hieronder een reguliere “knippen en scheren” hellingbeurt in 15 stappen.
Stap 1
Eerst wordt de botter op het hellingbed schoongespoten.
Stap 2
Ondertussen wordt ze niet in- maar opgestopt: blokken en wiggen tussen de kimgangen en de kimbedden maken dat ze op vele plaatsen ondersteunt wordt, en behoeden haar voor doorliggen.
Stap 3
De kaarplaten worden verwijderd zodat ook de ruimen leeg- en schoongemaakt kunnen worden.
Stap 4
Schoonkrabben van het vlak aan bakboord. Werkruimte 40 cm.
Stap 5
En aan stuurboord. Iets minder ruimte, omdat de botter liefst op haar SB kim ligt.
Stap 6
Nakijken van de naden tussen de vlakdelen en huidgangen van het onderwaterschip. Waar nodig breeuwen en kitten.
Stap 7
Alvast de waterlijn teren (speciaal voor haar eeuwfeest een gouden randje).
Stap 8
Verder breeuwen en kitten.
Stap 9
Krabben van de kim- en huidgangen.
Stap 10
Lijnolie smeren op kale huid.
Stap 11
Eerste keer teren (bottomcoat) van het onderwaterschip zodra het onderwaterschip schoon en hersteld is.
Stap 12
Nakijken, breeuwen en kitten van breeuwnaden boven de waterlijn.
Stap 13
Warme harpuis op de huid smeren.
Stap 14
(Na nog wat rondjes harpuis en bottomcoat): kaarplaaten weer op hun plek.
Stap 15
En tot slot mag de dame natuurlijk weer terug naar haar natuurlijke habitat.
Al met al zijn onze zachtebedhanden verandert in hardebed- ofwel hellinghanden.
Ondertussen maken we kilometers van en naar de stadsboerderij van Harderwijk. En maken we geregeld een praatje met de nettenboeters, smid, visrokers en andere ambachtslieden. En natuurlijk beantwoorden we alle meer en minder vaak gestelde vragen en meer of minder gevatte opmerkingen van museumbezoekers:
Waar zijn die flappen aan de zijkant voor? Wat zijn dat voor gaten? Wat smeer je er nou op? Tja, wat smeer je eiegenlijk op de kont van een (oude) dame … en inderdaad, Je moet er wat voor over hebben…
Tijdens de rustmomentjes bestuderen we de vele vogelsoorten die in de museumhaven vertoeven. De brutalste zijn een fouragerende waterhoen en de sissende zwaan die ons werkterrein bewaken. De leukste zijn de badderende mussen en spreeuwen en de zwaluwen die sprietjes en modder verzamelen op de helling voor hun nesten.
Diepe bewondering voor jullie werk om “dat öud mens” in stand te houden.
Liesbeth