Jubelende eeuweling

Honderd jaar geleden, toen het zoete IJsselmeer nog zoute Zuiderzee was, liep de botter voor Van Triest van de helling Aan ’t Prooijen in Monnickendam. 2019 was daarom een bijzonder jubileumjaar voor onze botter. Kort samengevat ging ook dit jaar vooral over gewoon doorvaren. Want dat doe je met een zeilschip. En zo eindigde ons zeilseizoen 2019 pas op 31 december, toen het al donker was. En met een bliksembezoekje aan de door de dame zo geliefde biotoop: het Wad. Nog even een gezonde zoute douche- en schrobbeurt voor ze van haar terechte winterslaapje mag genieten. Want dat zijn toch belangrijke ingrediënten van het recept van een eeuweling: goed smeren, af en toe krabben en regelmatig een portie zout. En natuurlijk veel aandacht naast liefde en passie. Dat zat afgelopen jaar wel goed: in 2019 hebben we met velen – zowel aan boord als op het land – het speciale handgemaakte steentje geheven op de gezondheid van d’oude dame. We hebben ervoor gezorgd dat er genoeg momenten waren om dat te doen, vaak in gepaste kleding.

Samen met Erick hebben we tijdens de Kenterschootrace op Marken geproost met oude bekenden die in het gepensioneerde leven van de dame een belangrijke rol hebben gespeeld en herinneringen opgehaald. Over de tonnen rot eiken die met de hulp van bosbeheerders werden vervangen door nieuw eiken. Over hoe in  Spakenburg een oogje in het zeil werd gehouden, en we met raad en daad werden bijgestaan bij de restauratie en botterzeilen naar lokaal gebruik. Over de wijsheden, adviezen en bijstand van andere – toen nog iets minder grijze – mensen. Over het gebruik van teer en andere verduurzamende goedjes. Over de eerste keer winters zeilen, vissen en de vele andere eerste keren. Over de botter en het meissie en authentiek gebruik van een emmer.

Voor een toast met de Elburgers voeren we “voor den prins” naar ze toe. Om dit met de familie Van Triest te vieren en hun huwelijksfeest op te luisteren. We schreven er hier al over. We hebben van die gelegenheid gebruik gemaakt om heel veel botterikken te spreken. Nergens tref je er zoveel bij elkaar als tijdens Open Monumenten Dag in Elburg. Bovendien eerde de plaatselijke slijter – zonder het te weten – onze dame op zijn manier, met een speciaal etiket.

In Workum lieten we dit zien aan de fotograaf en vierden we met alle vissers-voor-een-week. Wij deden iedereen een steentje kado en de eveneens jubilerende ST48 (125 jaar!) schonk de vulling van de steentjes.

Het steentje werd niet alleen met bekenden van de dame gevuld en geheven, maar ook met onze goede buren in de museumhaven in Hoorn, familie, collega’s en stadse vrienden. De dame heeft er zo ook dit jaar nieuwe jonge en oudere fans bijgekregen.