Het was een herfstachtige doordeweekse middag in september. Na regen komt zonneschijn, en een regenboog: zo’n dag. De Hoornse Hop herbergt vandaag maar liefst 2 potten goud. Ik moet aan de polderwachter denken, die hier langs fietste op zoek naar die pot en een goed verhaal … Je zou haast vergeten dat het pas een jaar of 6 geleden is dat het voornemen om de Markermeer in te polderen definitief over boord werd gezet.
En dan is het tijd voor nieuwe plannen. Onze gasten zijn daar naar eigen zeggen experts in, in het het maken van plannen die het Markermeer als natuurgebied voorbereiden op de toekomst. Alsof het nog niet mooi genoeg is. Dat wilden ze denk ik wel eens zien. Met een aperitief bracht d’oude dame, die deze contreien nog kent van toen het nog Zuiderzee was, de nieuwe plannenmakers naar Edam. We hebben ze onderweg verhalen verteld over de zeilende visserij van vroeger en nu. Op de terugtocht bij ondergaande zon en opkomende volle maan mijmeren we erover hoe die verhalen verder leven, of de toekomstvisie voor het Markermeer ermee zal worden gevoed. Ach, waar is de zuiderzeewachter?! Het lijkt de hoogste tijd vanuit om de kust en de zee eens van de andere kant te beschrijven.