De titel van dit blogje slaat op ons favoriete Waddeneiland: Schiermonnikoog. De locals noemen het eiland “us Lytje Pole”, wat staat voor een klein polletje: een klein stukje grond (in de Waddenzee in dit geval). En zo is er ook lekker Pole Bjair (Schier Bier), dat dan wel weer door een Groningse brouwerij gemaakt wordt, terwijl de grens van Friesland en Groningen dan weer in 2006 gecorrigeerd is zodat het eiland bij Friesland blijft horen en het niet door het jaarlijks afkalven en aangroeien langzaamaan richting oosten (dus Groningen) opschuift. Enfin, Schiermonnikoog dus, onze bestemming voor week twee.
Na Den Oever oostwaarts. Eerst maar’ns Harlingen voorbij (dat scheelt al de helft qua drukte op het water) en een dag later verder doorgeschoven naar de oostkant van Ameland met een prachtige ankerplek onder De Hon. Schier werd de volgende dag bereikt, inclusief het inmiddels bijna traditionele (wit)biertje op het terras van Graaf Von Bernstorff, ons verwonderend over al die drukte op het land. Blij tot onze kuiten door de drek soppend vertrokken we met de nodige proviand weer richting de oude dame.
De tot nu toe bizar hete en droge zomer noopt tot zoveel mogelijk op het water zijn, en als dat niet meer uit te houden is: er in. We zijn langzaamaan zoute stokjes aan het worden… Gelukkig zijn er ook bijpassende zoute hapjes: de kokkels zijn buitengewoon voorradig aanwezig dit jaar en worden verwerkt in pasta- of broodmaaltijd. En vanavond waarschijnlijk een oosterse variant: curry of hete boontjes.
Maar dit terzijde. Na Schier stelde de weersverwachting ons een beetje voor een uitdaging: er werd onweer, regen en wind voorspeld. We besloten tot een dagtripje: even twee uurtjes varen naar de Schildknoopen en met de invallende duisternis weer retour Lytje Pole. Na het ankeren wees Bertien op een “bijzonder maantje” en bleken we nog getuige van een fraaie maansverduistering. Met het bedachte noodweer van een dag later viel het overigens buitengewoon mee: meer dan wat licht gespetter en windkracht 5 hebben we niet gehad. Maar goed, er zijn zoals gezegd slechtere plekken om een dagje te bivakkeren dan de plaat voor Schier. Die we overigens vanmorgen weer gedag hebben gezegd om een kleine vier uur later voor anker te gaan op het Pieterburen Wad. Aan het leegklotsen van de bun te horen is het water nu bijna weg. Tijd om weer’ns overboord te stappen en de directe omgeving te verkennen.