Nog geen honderd jaar geleden was het IJsselmeer nog een zee en leefde men hieromheen van de visserij. Nu is de zee verdwenen en vecht een kleine gemeenschap voor het behoud van de laatste Botters, de stoere houten vissersschepen van de Zuiderzee. Stichting Nieuwe Helden voerde vele interviews met verschillende mensen die binnen de Botterwereld actief zijn. Veel van hen waren de zoons of kleinzoons van vissers die nog op de Zuiderzee gevaren hebben. Ze spraken over de liefde voor het schip, het verdwijnen en de zee en over de tijd van hun vaders en grootvaders.
De theatrale zeiltocht, of varende theatervoorstelling, die hieruit voortvloeide werd in de zomer van 2011 vanuit het Zuiderzee museum in Enkhuizen gespeeld in het kader van het Festival Karavaan en bij het Over het IJ Festival. Ook onze EB58 deed mee. Een aantal keren per dag was de botter een theaterpodium waarop mooie, ontroerende en historisch meestal verantwoorde heldenverhalen werden verteld. We zeilden een stukje, de schipper vertelde wat over het vissen, we zongen een liedje, dronken een glaasje berenburg en luisterden ademloos naar wat een schip en haar bemanning zoal meemaakten.
Terwijl iedere toeschouwer bewust een kaartje voor de voorstelling had gekocht, was het mooi om te zien hoe snel de meesten zich lieten meevoeren door het aanstekelijke verhaal van acteur Lowie van Oers. Zozeer zelfs, dat hij en zijn gespeelde personage voor velen vereenzelvigden en hem na afloop van de voorstelling oprecht sterkte werd gewenst bij het behoud van “zijn” botter.
“Botter” liet mij zien hoeveel emotie en verhaalkracht deze oude schepen hebben. Ik refereer nog vaak aan de voorstelling en voel me trots dat ik vaak met zo’n schip mag varen.
Voor een indruk hoe het (met slecht weer) was bij één van onze collega’s aan boord klik hier.
