Drie keer –
sinds de visserijweek eind oktober – namen we ons voor d’oude dame goed aan te kleden. Die drie keer scheen er boven alle verwachting een herfstzonnetje en stond er een mooi briesje. De temperatuur bleef rond de tien graden en het ging nog niet echt winteren. Waarom dan een winterjas aantrekken? Dus gingen we op zo’n middag lekker zeilen, en stelden we het afscheid van het zeilseizoen toch nog maar eens uit. Andere varensgasten noemden ons bikkels en winterhard. Speciaal voor de foto trokken we daarom de mutsen over onze wenkbrauwen, en de sjaals over de onze neuzen. Koud hadden we het echter niet. Gelukkig voor de botter, die al een wat groenige tint kreeg, bleek drie keer deze keer geen scheepsrecht.
Tijdens de laatste dagen van 2016 waren mistig, grijs, bladstil en waterkoud.
Zeker geen zeilweer; deze keer gaan we er echt werk van maken: de zeilen naar binnen om te drogen, de vallen en blokken uit de mast, de zwaarden en het helmhout eraf, de giek omhoog, de boom boven de plecht, de grote dreg aan boord, en de lange kachelpijp van zolder. En dan eindelijk dekt het winterkleed d’oude dame toe op de allerlaatste ‘ijsdag‘ in 2016. Op de valreep: de plek waar je het schip (of de wal) verlaat. Bottertechnisch begint volgend jaar met het vertroetelen, krabben en smeren van de 97 jarige. Vaarwel 2016, en maak van 2017 weer een fantastisch jaar!
