Geen wolkje aan de lucht. Stabiel windje kracht drie. En dan: beng! Vlagen vijf tot zes die een overstag opeens een actie van aandacht en aanwezigheid van de hele bemanning maken. Meestal zitten die vlagen onder buien en kun je ze wel zien aankomen, maar zo uit het niets maakt het toch weer even anders dan anders. Altijd wat op het Wad…
We lieten de verslaglegging gisteren achter bij ons bezoek aan grote vriend Piet. Die is daarna weer vriendelijk gedag gezegd en de bijbehorende punten zijn op ons conto bijgeschreven.
Terug naar het westen vervolgens, de nacht tegemoet. Met zuidwesten wind betekende dat ook kruisen en gezien de vlagen de fok in een gei (soort rif voor de niet geheel botteriaanse medelezers). En daarmee kun je weer minder hoogte lopen, wat het aantal slagen weer verhoogd. Niet ideaal, wel prima controleerbaar.
Het enige dat niet controleerbaar is, is iets met een ronddraaiende aarde en een maan. Oftewel: als het water verder wegstroomt dan noodzakelijk is voor de diepgang van een botter, en als je dan bij een lastige kruising op de onverlichte waddenweg terecht komt op een plaatje waar er nog minder van dat vloeibare spul is, tja… dan heb je in elk geval bij het krieken van de zaterdag even voldoende ochtendrust om over een alternatief plan te dromen.
Oogjes toe vanaf de oude dame, die net als de bemanning nu ook even haar rust pakt en wacht op het verdere vervolg van alweer een enerverende Zachtebed race.
Je ligt in iede geval mooi recht, slaap lekker!!
De waddenzee blijft jullie verrassen!
Slaap lekker of zijn jullie nu juist weer wakker?