Het wilde niet echt winteren in de afgelopen winter van 2019. Ook onderhoudtechnisch was er eigenlijk niets bijzonders te melden. Natuurlijk besteden we veel tijd en aandacht aan gebruikelijke krabben en de daaropvolgende smeerlapperij voornamelijk in de kuip, onder de nieuwe wintertent. We gebruiken daarvoor nog steeds het liefst natuurlijke producten: taan, teer, lijnolie al dan niet met hars. Waar dat goed voor is, werd elders maar weer eens duidelijk opgeschreven.
Netjes opgemaakt, begon zo voor de botter een nieuwe eeuw. In 1919 werd ze te watergelaten. 2019 is dus een memorabel jaar. Wat kun je een dame geven die alles al heeft. Ons kado voor de honderdjarige: een nieuw roer. Het siert tenslotte haar dikke kont.
Veel op een botter lijkt grof, groot en lomp. Nader beschouwd, komen dingen ook juist dan heel nauw. Na het bewerken en pasmaken van een paar flinke platen 8 centimeter dik foutvrij kwartiers gezaagd Europees eiken, komt het overzetten van de roerveren op de milimeter. De roerveren hangen immers in de vingerlingen. Die pen en gat moeten soepel in elkaar vallen, om makkelijk te kunnen sturen. Dat is uiteindelijk gelukt: We kunnen haar keurig een nieuwe eeuw in sturen.
