De vallen en schoten aan het grootzeil en de fok zijn van natuurvezel, net als de zwaardlopers. Jarenlang waren ze van geteerde manilla, maar vorig jaar – in april 2011 – was dat lastig te bemachtigen door de touwslager en kreeg de oude dame nieuw touwwerk van hennep. Het voelt heel anders dan manilla: het splintert niet zo en voelt lekker zacht aan je handen. Als het nat wordt is het echter spekglad wat het sjorren bemoeilijkt. En afgelopen dagen hebben we geleerd dat de levensduur aanzienlijk korter is dan we van manilla gewend waren. Het manilla touwwerk overleefde toch zeker drie seizoenen aan boord.
Afgelopen maand, in juli 2012 begon de grootschoot van hennep op een paar plekken wat pluizen te vertonen. En een paar weken later brak er toch nog onverwacht een tamp. De schoot liep weliswaar haast niet meer door het blok, maar de schoot bleef gelukkig heel. Eenmaal in de haven hebben we de oude ankerlijn maar weer te voorschijn gehaald en ingeschoren. Die is weliswaar een beetje aan de dikke kant, maar kan best tijdelijk als grootschoot dienen. Dat betekent binnenkort een bezoek aan de touwslager, want ook in de fokkeval zit zo’n pluis.
