En als er dan water is, is er weer geen wind. Altijd wat op het wad. Maar gelukkig hebben we inmiddels meerjarige ervaring met dit soort natuurspelingen en laten we ons lot niet bepalen door de grillen van moeder natuur. Daar zijn roeiriemen voor uitgevonden. En die van ons zijn – met dank aan Peter D. – even authentiek als de oude dame. Daar kunnen we mee voor de dag komen. Roeien dus, uren lang, in wisseldiensten en nu en dan ondersteund door een miniem zuchtje wind en de toenemende stroom. Op naar de west, op naar de RG12. Klinkt toch minder mooi dan De Vriendschap, de ton die we tot vorig jaar moesten aantikken met de reglementaire bezemsteel, ons door de organisatie verstrekt. Dat ging goed: we hadden het plastic mooi op de stuurboord kop en een droge Tok! leverde weer drie punten op.
Met te veel stroom had terugvaren geen zin en een paar uur voor laag heeft het nabijgelegen steigertje van De Cocksdorp evenmin nut. Anker uit dus en plannen maken voor de komende avond en nacht (en welja, gelijk maar doorgerekend tot de finish morgenavond). Op zwaaiafstand trouwens van de collega’s van de AM1 die even later dan wij de RG-punten scoorden en nu eveneens een stopje maken.
Wauw, wat een mooie luchten!
Bertien, wat sta je er leuk op!;) Prachtige beelden ! Succes nog even! Groetjes van ons.