Het houdt ons al een tijdje bezig: natuurvezel. Tot een paar jaar geleden bestelden we ‘gewoon’ geteerd manilla touwwerk bij een van de twee touwslagers die dit leverden. Touw wordt door hen geslagen van garen. Logisch klinkt dus dat geteerd manilla touw wordt geslagen van geteerd manilla garen. En nou komt het – dat garen schijnt niet meer te krijgen te zijn. En geen halffabrikaat, geen handgeslagen touw natuurlijk, dat begrijpen we. Het meest voor de handliggende alternatief, hennep, is eveneens niet geteerd beschikbaar en bovendien veel minder duurzaam gebleken.
De vraag die ons bezig houdt: betekent dat dat er een concessie gedaan moet worden aan het ambacht van de touwslager en aan de authentieke uitrusting van de zeilende monumenten? We geven het in ieder geval niet meteen op en hebben een experiment bedacht: Touwslagerij Steenbergen heeft in september met spoed een nieuwe, maar ongeteerde, manilla zeileval geslagen. Die is een paar weken ingezeild en toen te drogen gehangen. Ondertussen bezochten we de expert op het gebied van bruine teer op de Neckermolen, om hem te bestoken met vragen over bruine teersoorten, de verdunning ervan, de samenstelling van bruinoleum, en natuurlijk over het teren van touw. We hebben teer geroken, gevoeld en geproefd en kracht geput uit zijn bemoedigende woorden. Terug in Hoorn begint ons werkje met touw: het experiment om reeds geslagen touw te teren. De val heeft eerst een dag in een vat met sterk verdunde bruine teer gestaan, om daarna boven het vat en naast de kachel uit te lekken en te drogen. Dat laatste hopen we tenminste, want het vordert nog niet zo. Zou het dan toch over een paar maanden door onze handen glibberen om uiteindelijk in de zomerzon in teerplas onder de mast te eindigen?
Hallo EB58,
Ik ben zelf ook aan het orienteren op het gebied van natuurvezel touw voor aan boord. Het gaat mij in eerste instantie om een tig aantal touwtjes voor aan de katoenen huik, dus worden niet zwaar belast. Ik vroeg mij af hoe het experiment bij jullie is verlopen. Is het gelukt om de hennepvezel draad goed te doordrenken maar wel voldoende te laten drogen?
Ik hoor het graag,
Groeten,
Halbertsma
Paviljoentjalk De Vrouw Tjitsche
Ha Riemer,
Leuk dat je met natuurtouw bezig bent. Het is soms een hele uitdaging… ons teerexperiment waar jij op reageerde (touw doordrenken in teer) is niet echt duurzaam. Ja: het touwwerk wordt lekker vet, maar er zijn twee belangrijke nadelen: bij warm weer loopt de teer er weer uit (plasje teer onder aan de mast) en je knijpt met je handen (bij het hijsen) de teer er ook uit (glibberige handen, niet altijd handig bij het trekken aan een touw). Later hebben we nog geprobeerd het touwwerk met warm teer in te kwasten. Dat heeft ook niet echt geweldig resultaat. De teer blijft dan oppervlakkig en spoelt na een paar regenbuien er wel weer uit. Dé oplossing is het teren van de individuele vezels, maar dat moet al voor het slaan van het touw gebeuren. En helaas zijn er – bij ons weten – geen touwslagers meer die dat kunnen.
In jouw geval (bij huik-touwtjes) zou ik er niet al te veel tijd aan besteden en na een paar jaar een nieuw stukje touw nemen als het te slecht wordt.