De Nederlandse zomer van 2012 is afwisselend wisselvallig. Beetje zon, beetje regen, beetje wind, maar soms ook niet, of juist weer veel. Het weekend van 7/8 juli paste prima in dat patroon. We voeren vanuit Enkhuizen met drie extra mannen aan boord richting het oosten, tot de wal in zicht kwam. Dat bleek uiteindelijk Urk te zijn. Onderweg een hoop zon, maar een lekker windje dat al snel afnam zodat – voor het eerst dit jaar – zwembroeken en zwemtrappen in stelling konden worden gebracht. Bij Urk aanbeland werden we dankzij de havenmeester netjes in het hoekje van de historische haven geduwd. Die plek werd onze ankerplek toen bleek dat de friettent open was en de toiletten nabij. Bertien was als enige van ons ooit eerder op Urk geweest en zij ging ons voort in een historische wandeling langs vuurtoren, ommelebommelestien en indrukwekkende vissersmonument.
Op zondag hadden de weergoden andere ingrediënten voor ons bedacht: grauw en grijs en nauwelijks wind. In de nattigheid dobberden we langzaam retour Enkhuizen. Alle tijd dus voor een zichzelfwarmende versnapering voor de innerlijke mens. Ter hoogte van de Ven hield het op met zachtjes spetteren en waren oliejurken voor de opstappers noodzakelijk om nog een enigszins droog gevoel te houden. Een forse partij wind erbij blies ons zo de museumhaven in.
