Echte botterliefde, dat uit zich in het ultiem genieten van autentiek kakken op een emmer. Aldus sprak Joep in het toneelstuk ‘Botter’ van de Nieuwe Helden twee zomers geleden. Daar hebben we het vandaag de dag nog wel eens over.
Op de hoek van de Houtribdijk staat sinds 2010 een moderne verwijzing naar dit fenomeen: een 25 meter hoog beeld ‘Exposure’ van Anthony Gormley; in de volksmond de poepende man of de walschijter genoemd. Derk had die kerel echter nog nooit van dichtbij gezien. Dat was zaterdag aan het eind van de middag, toen het Markermeer er weer nagenoeg verlaten was, de reden om met noordoosten wind en hobbelige golven naar Lelystad te zeilen.
Zondagochtend zijn we door het kleine gaatje in de dijk vlak langs de poepende man gevaren. De zon van gisterenavond verbergt zich vandaag achter bewolking. We varen aan de wind onder de dijk naar Enkhuizen, in de hoop dat de zon zich tegen die tijd weer laat zien. Dan kunnen we even bij Wijdenes voor anker, zwemmen en van de zon genieten. Helaas, tegen die tijd heeft de frisse wind echt vat op onze ledematen gekregen, en trekken we juist meer in plaats van minder kleren aan.
Bij Wijdenes komt echter een andere verrassing op ons afzeilen: de Zwarte Haan komt ons begroeten en gaat ons voor op weg terug naar het Oostereiland.
[vslider name=”walschijter”]
