Watertemperatuur

De naastzij gelegen buren in Hindeloopen wilden om 7 uur weg. Derhalve ging onze wekker 5 minuten eerder en voeren wij ook in het donker weer het IJsselmeer op.  Die spoedstart brak ons later wat op, want alhoewel we even later in het ochtendgloren ons netje vrij snel konden vinden, lukte het binnenhalen niet echt. Te weinig concentratie of scherpte? Het kenterend aanvaren ging steeds nét niet goed. We hebben het maar laten staan en zijn op Workum aangekoerst voor de eerste afslag. Niet dat wij veel aan te leveren hadden: onze noeste arbeid had twee botjes en een handje spiering opgeleverd. Beide onvoldoende voor het minimale aanbrenggewicht. Natuurlijk wel even bij de afslag gekeken hoe de overige schepen de eerste dagen doorgekomen waren en hadden gevist. Een wisselend beeld, met enkele uitschieters en ook veel matige vangst.

Dan maar weer buiten spelen op zoek naar meer geluk. Eerst even een flinke bak ijs ingeslagen voor al die mooie vangst die ons in het verschiet ligt. De wind was inmiddels behoorlijk toegenomen, en de voorspellingen zijn gunstig voor het vervolg. Het woei zelfs zo hard dat we het aanzeilen van ons nog staande netje maar even achterwege lieten en gelijk aan lage wal naar Den Oever zijn gestuiterd: ons startpunt voor het kuilen morgenochtend. Veel andere vissers-voor-een-week deden hetzelfde wat een mooi uitzicht van vele bruine zeiltjes opleverde.

Ondanks efficiënt varen werd het toch weer een aankomst in het donker. Met een strakke doorsteek over de ondiepte van Nieuwe Zeug gleden we netjes langs de kade van de Stevinsluis. Mooie plek voor de nacht, tot de sluiswachter het “aangescherpte beleid” meedeelde en we weer konden inpakken. Alhoewel de oversteekmanoeuvre naar de even verder gelegen marina ons nog wel even zorgen baarde, ging de uitvoering volgens het boekje. Aldaar bleken ook onze span-collega’s van de combinatie LE44/RD47 gearriveerd te zijn. Trui, die nog even hun netjes hadden uitgezet, volgde even na ons, maar hadden wat moeite om de opsteek naar de steiger te maken en kozen voor een tijdelijke ankering in afwachting van eten en goede ingeving. Die volgde enige tijd later toen ze zich tegen ons aan parkeerden.

Wij hadden inmiddels een goed opgewarmd vooronder wat in de loop van de avond de nodige dorstige kelen trok. Ook wellicht afkomend op de geur van van vers gebakken spiering wellicht, want we hadden besloten onze megavangst maar als borrelhapje te gebruiken. Dat ging nog bijna mis trouwens: want door de vele golven onderweg bleek onze kist met ijs (en de visjes) in de bun omgekieperd te zijn. Het ijs was verdwenen (de watertemperatuur van het IJsselmeer is vast tijdelijk verlaagd), maar de spierinkjes dreven gelukkig nog rond.